byebruonuralmis

Ben çocukken
Hiç bir şeyden korkmazdım
Yerle bir ederdim, bütün dünyayı
ÇocukkenArdımda hiç iz bırakmazdım

Ben çocukken
Her şeye kahkahayı basardım
Gülerdim ağlanacak hallerine insanların
Ben çocukken
Hiçbir şeye kaygı duymazdım
Kavak yellerinin en serini eserdi bende
Çocukken
Gelecek kaygısı diye nefessiz kalmazdım
Ben çocukken
Yağcılık, palavra nedir bilmezdim
Sanırdım ki tüm dünya avuç içi gibi dümdüz
Çocukken
Hep sendim, hiç sensiz olmazdım
Ben çocukken
Sabah olsun diye beklemezdim
Geceler de koyulaştı, gelecekle beraber
ÇocukkenBir odada tek başına, yalnız ölmezdim
Ben çocukken
Bu kara saçlı kızı da tanımazdım
Şiir de yazmazdım, hafifletmeye gönlümü
Ne olduysa büyüdükten sonra oldu
Yoksa ben çocukken
Hiçbir şeyden korkmazdım